küçücüktüm Gürcan abim gitti, kuzenim, teravih namazından gelirken bir kavgayı ayırmaktı tek suçu.. ve kalbine giren bıçak aldı götürdü onu...
sonra dedem.. ayak damarları patlayana kadar içtiği sigarası ağzında gitti yine...
sonra anneannem... karnı davul gibi şişmişti son zamanlarında.. içinde ondan bağımsız hızla çoğalan kanser hücreleri aldı götürdü onu da..
ve İrem... abimin, yengemin kuzusu... benim boncuğum... o da nefes alma savaşını 8 sene sürdürebildi... onu da kistik fibrozis aldı gitti bizden...
sonra diğer dedem(annemin babası)... bugün ölecek yarın ölecek diye bakıldı yıllarca, hastaydı çünkü...o da 5 sene daha yaşadı bu yalan dünyada...
ve şimdi Gülşen Anne... İnci 'nin babannesi... Uğur'umun annesi... 15günde insan ölür mü? dedirten cinstendi bu kez.. hala bi yerlerden çıkıp gelecekmiş gibi geliyor... onun pankreas kanseri olduğunu öğreneli sadece 15 gün olmuştu... meğer onun içini saralı ne çok olmuş... ağrıyor dediği karnında kimbilir ne zamandan beri vardı bu hastalık, bilemedik.. hala inanamadık... aklım almıyor...
pek keşke demem hayatımda.. tek keşkem var bugün... keşke hala hayatta olsaydın da, hala sana kırılabilseydim, hala "onu yapma öyle olmaz "diyebilseydim , keşke sağ olsaydın da evlatlarının, eşinin başında dursaydın... okuyor musun Gülşen Anne? vicdanım rahat, hiç kötü laf etmedim sana.. vicdanım rahat kırılsam da... senin de rahat olsun... hep derdin ya "helal et hakkını" diye... geçti mi sana hakkım bilmem ama bir yudumcuk da geçtiyse helal olsun... İrem'im boncuğum seni bulsun orda... yanında olsun minik meleğim...
Gülşen annem de gitti şimdi... daha kemoterapiye bile başlayamadan... hani vade dediğiniz şey var ya, o yarım işlerinizi, kırgınlıklarınızı, barışmalarınızı, planlarınızı, hayallerinizi beklemiyor...
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder